De 19 e eeuw de relatie tussen Europa en Afrika was precies het omgekeerde van wat het was pas eeuwen before.From Robert Briffault, leren we:
"Van de 5e tot de 10e eeuw in Europa lag gezonken in een nacht van barbarij ... meer verschrikkelijk en afschuwelijk dan die van de primitieve wilde."
Wat was afkomstig uit Afrika, echter zou veranderen het gezicht van Europa voor altijd. Er wordt ons verteld: "De stormachtige toename van de westerse islam, een piek die bijna veroverde heel Europa en dat in vrede Renaissance legde de basis voor de, was grotendeels een Berberse feat." Wie waren de Berbers? De meeste tekstboeken beweren dat ze waren en zijn een "blanke" mensen.
". Qibt (Kopten), Kush (Soedanese ),... en Zanj (Swahili):" In een middeleeuwse Arabische genealogie, echter, vinden we de "Berbers" (Afrika ten noorden) gegroepeerd langs de Dezelfde schrijver toegevoegd: "Dit zijn de naties van de zwarten. "in 710 AD, Tarif, een Berberse algemene leiding 500 man in Spanje, na de Arabische invasie van Noord-Afrika en de omzetting van Berbers tot de islam.
In Spanje, ze landde in een haven omgedoopt Tarifa ter ere van hun leider (later een belasting zou worden geheven vanaf deze poort heet een "tarief"). Het volgende jaar, 711, Tarik, een andere Berber algemeen, leidde een tweede en meer beslissende invasie. Zijn 12.000 soldaten maakten hun baseren op wat zij noemden Gebel
al-Tank betekenis "rots van Tank", die later "Gibraltar".
Weinig mensen weten vandaag dat deze namen zijn afgeleid van die van de Afrikanen. Algemene Tank overgegaan naar Spanje te veroveren, vervolgens onder koning Roderick, de leider van de Germaanse (gotische) mensen die dat land regeerde. Van de Moren zelf, een moderne Europese chroniqueur schreef:
"De teugels van hun paarden waren als vuur, hun gezichten zwart als pek, hun ogen straalden als de brandende kaarsen, hun paarden waren snel als luipaarden en ruiters heviger dan een wolf in de schaapskooi in de nacht ... De edele Goten werden gebroken in een uur sneller dan tong kan vertellen. Oh, onfortuinlijke Spanje! "
De Moorse verovering, werd echter overschaduwd door de komst van de Arabische heerser uit Afrika, Musa ibn Nusair. Het maken van Tarik buigen voor hem, Musa plaatste zijn voet op zijn rug. Deze vernederende handeling de toon gezet voor de Arabische.
Berber relaties voor 50 jaar en leidde tot vele Berbers kolonisten vluchtende Spanje. Van 715 tot 1031, de Syrische gecontroleerde Umayyaden-dynastie regeerde Spanje. Hoewel de Arabieren aan de macht na verloop van tijd, het heden de enorme aantallen van de Berbers toegenomen Afrikaanse invloed, geholpen door de nabijheid van het continent.
Zoals Berber de macht nam in het leger en de overheid, onenigheid ontstond tussen de Arabieren en Afrikanen. Ondertussen, in de 11e eeuw Afrika Yahia, leider van de Lamtuna Berbers, afgezet voor het Koninkrijk der Takrur in Senegal.
Hoewel er, vond hij andere moslims en samen begonnen ze een beweging bekend als de Almoraviden. Steeds meesters van de Westelijke Sahara, vielen zij het imperium van Ghana in 1076 en veroverde Marokko in 1082.
In Spanje, de oude Moren werden op de rand van alles te verliezen, wanneer in 1086 de Almoraviden geveegd inch Hoewel sommige Moors vochten met de Spanjaarden tegen de Almoraviden, de veroveraars regeerde van zowel Marrakech in Marokko en Sevilla in Spain.Both land bloeide onder de Almoraviden. Ze zijn gedacht te hebben geïntroduceerd de trend van het slaan van gouden munten in Europa.
Pelayo
(Na zijn overwinning werd Pelayo gekozen tot koning van spanje.)
Robin Walker, een schrijver over Afrikaanse geschiedenis, beschrijft de invallers als "een mix van Senegalese en Berbers van de verschillende huidtypes."
Hoe de Berbers kwam te zijn van "verschillende gelaatskleur" toen ze begonnen "zwart als pek" verklaart ook waarom Arabieren en Berbers waren uiteengevallen in Spanje en eventueel waarom sommige Moors vochten met de Spanjaarden tegen de nieuwe Afrikanen op het blok.
De Arabieren zijn veroveraars, waren van een andere rang order dan de zwarte en mix Berber's in Noord en west-Afrika. In staat zijn om meer vrouwen te krijgen, zowel Arabische en Berber, Arabisch patriarchaat betekende dat hun vele kinderen werden beschouwd als van de etnische groep van hun vader, ongeacht de moeder ontstaan.
De Arabische bevolking groeide daarmee sneller dan die van de Berbers. De loop der eeuwen werd de verschillende stammen van Noord-Afrika multi.coloured. Zoals sommige Berbers nam Arabische en Spaanse vrouwen, waren hun kinderen aangemerkt als Berbers, en ook zij werd multi-gekleurd.
Hoewel het gewoonlijk niet een probleem, er was een onmiskenbare kleur laat in de Arabische samenleving.
Moulay Ismail Ibn Sharif
This man (pictured) was Moulay Ismail Ibn Sharif, a direct ancestor of the current King Mohammed VI of Morocco. (In 1672 had Moulay Ismail opgevolgd als heerser nadat zijn broer Moulay al-Rashid was gevallen van zijn paard en rende zijn hersens uit. Op het moment dat hij de troon bestijgt, 26-jarige Moulay Ismail werd de gouverneur van Meknes in het noorden van het land .)
Dit veroorzaakte Berber om te vechten Arabische en Berbers te vechten onderling. Hoe langer Afrikanen bleef in Spanje de kans groter dit probleem zich voordeed, en dit laat zien waarom ze boos nieuwe Afrikanen te grijpen in de strijd.
De strakke islam van de vroege Almoraviden maakten plaats voor religieuze laksheid. In Marokko echter een nieuwe en strenge mystieke beweging verspreid over de Zwarte Massufa Berbers. Geleid door Ibn Al-Mahdi Tumat, zij grepen Marokko in 1147 en Spanje in 1150.
Er was een Action Replay van nog meer gevechten tussen oude en nieuwe Moors. Aan de Spaanse, waren de mensen van Al-Mahdi genaamd Almohades.
De Zwarte Panter" MAROKKO
(THE Prince Thami Glaoui (1893-1956), Pasha of Marrakeech, and Lord of the Atlas, is head of a Berber clan, that has been a power in Morocco for more than a thousand years. )
Deze dynastie regeerde van de rivier de Senegal naar Spanje, en is beschreven als "de mooiste bloem van moslim civiisation." In Spanje, bouwden ze de Castilië van Gibraltar, de Grote Moskee van Sevilla en de Giralda van Sevilla, de beroemde astronomische observatorium .
Echter, dit alles kwam tumbllng naar beneden. De oude disunities kroop inch De Moren verloor van stad tot stad met een aantal gevechten aan de zijde van de Spaanse christenen, maar met geen vers invasies van nieuwe Afrikanen om ze aan te vullen.
In 1248, verloren ze Sevilla, welke regel eindigde Almohade in Spanje. De Moren alleen plaats op naar Granada in het zuiden. In 1492 verloren ze dit zo goed, eindigt een tijdperk in woord geschiedenis.
Illustration of Mansa Musa depicted holding a gold nugget (cir. 1375 Catalan Atlas)
Black African Moors of The Great Senegal Empire
Het oude Ghana-rijk in West-Afrika (ca. 700 - 1000)
In de 10e eeuw maakte de Arabische geograaf Ibn Hawqal melding van de stad Awdoghast (Aoudaghost), gelegen in de Sahara ten noordwesten van Kumbi Saleh. In de elfde eeuw stelde al-Bakri van Córdoba, een Spaans-Arabisch aardrijkskundige, zijn "Boek van Wegen en Koninkrijken", samen, een soort reisgids voor Afrika. Hierin beschreef hij onder andere deze zelfde stad als "een grote stad met verscheidene markten, vele dadelpalmen en hennabomen, zo groot als olijfbomen... vol met prachtige huizen en solide gebouwen."
Kumbi Sale
Het noordelijke deel van het rijk raakte men kwijt aan de Islamitische Berbers, die zichzelf Almoraviden (Moren) noemden en het Ghanarijk oorspronkelijk hadden gesticht. Aanvankelijk herstelde het Ghanarijk zich hiervan.
Aoudaghost (ook bekend als Awadaghust, Awdughast, Awdaghusht en Awdhaghurst) was een belangrijke oase stad op het zuidelijke einde van een trans-Sahara karavaanroute dat wordt vermeld in een aantal vroege Arabische manuscripten. De archeologische opgravingen op Tegdaoust in het zuiden van Mauritanië wordt gedacht dat de resten van de middeleeuwse Aoudaghost.
"Zenaga / Sanhaja stam: Berberse stam in het zuiden van Marokko, Mauritanië en Senegal, die hun naam gaf aan de moderne Senegal, hun oorspronkelijke thuisland. Ze vormden een van de sub-Sahara stammen van Berbers, die zich verenigen onder de leiding van Yusef bin Tashfin, stak de Sahara en gaf een dynastie in Marokko en Spanje, namelijk dat van de Almoraviden. De Zeirid dynastie die de Fatimites in de Maghreb verdrongen bouwde de stad Algiers was ook van Zenaga oorsprong.
Zenaga: dialect van Berber gesproken in het zuiden van Marokko en op de oevers van de lagere Senegal, vooral door de neger bevolking ".
http://encyclopedia.jrank.org/YAK_ZYM/ZENAGA_SANHAJA_SENAJER_.html
Koning van de Ashanti's
Na de val van het rijk migreerde een deel van de Akan-volkeren, zoals de Ashanti en de Fante naar het zuiden, waar zij meerdere staten stichtten. Het grootste deel van het gebied zou in de 16e eeuw worden verenigd onder de Ashanti-confederatie, in het begin een los statenverbond, maar later werd het een gecentraliseerde staat. De stad Kumasi werd de hoofdstad van het Ashanti-Rijk.
Afrikaanse Moors: De Sanhajalese Rijk - door Jide Uwechia
Sanhaja is de naam van een groep Afrikanen die leven op de rand van de Sahara de dag van vandaag Senegal. Zij zijn een van de zogenaamde zwarte mensen of de subsaharans of de tropische Afrikanen. Historisch gezien zijn ze een van de Berberse stammen die vormden de hoofdlijnen van de Moorse verovering en beschaving van Europa.
Wordt verwezen naar hun fenotype zodat het meteen duidelijk dat we opnieuw de grote geschiedenis van een eenduidig zogenaamde zwarte volk in West-Afrika te bezoeken. Het zal hier worden aangetoond dat de plaats die bekend staat als West-Afrika van vandaag, is inderdaad de oude hart van het Moorse Rijk die op zich van daar naar Marokko, Algerije, Tunesië, Egypte naar Spanje, Italië, Palestina, zelfs verre oosten als India en Indonesië, waar Moorse nazaten nog steeds identificeren zich door de Moorse aanwijzing.
De Sanhaja groep heeft vele takken, die verspreid zijn tussen de Senegal en de Niger rivieren in West-Afrika, en het noorden van het Atlasgebergte van Marokko in het zuiden en centrale regio's. Toch zonder twijfel werden de Sanhajas geconcentreerd in de gebieden waar de pseudo-intellectuelen van de westerse media en de academische wereld beschrijven als "sub-Sahara regio" van Afrika.
De Zenega tak van de Sanhajas behoren tot de eerste kolonisten van Mauritanië. In het verleden de Zenegas gebruikt om het hele land van Mauritanië te bezetten als hun dialect was de taal die wordt gesproken in het hele land. Historische gebeurtenissen, verloren oorlogen, en hegemoniale praktijken van overweldigers hebben beraamd om de Zenegas push out van een groot deel van hun belangrijkste verblijfplaatsen. Vandaag de dag, ze woont nog steeds in de Sahara woestijn, maar zuidelijker geplaatst. Zij bezetten momenteel de gebieden tussen Senegal en Zuid-Mauritanië.
Timboektoe is gesticht door de Toeareg Imashagan in de 11e eeuw.
Geschiedenis records die in de 9e eeuw na Christus het koninkrijk van Masufa en het koninkrijk van Lamtuna een alliantie dat Mauritanië gemaakt gevormd. Deze oprichter koninkrijken van Mauritanië waren Sanhaja-verwante groepen.
Tilani was de belangrijkste drijfveer van deze Sanhaja alliantie die door Mauritanië gemaakt. Sanhajalese-Mauritanië worstelde in zijn vroege dagen als zij streden tegen de andere bestaande koninkrijken van de West-Afrikaanse regio van de Moorse Rijk soms Bilad-al-Sudan, of Moorse Soedan. Bilad-al-Sudan bedoeld om de Arabisch-schriftelijk historici die gebruik maakten van die term, de verschillende koninkrijken van Soedan die een regerende politieke netwerk van de Moorse dynastieën hadden. Dit gebied waarop Noord-en West-Afrika.
Zenega Taal
De Zenega taal is vernoemd naar de Mauritaanse tak van de Sanhajas. Het is een Berber taal die wordt gesproken door meer dan 200 groepen tussen Senegal en Mauritanië. Er wordt gezegd dat de meest uiteenlopende takken van de Berberse taal vertegenwoordigen.
In weerwil van de demografische verschuiving, was de oorspronkelijke Berbertaal zo geworteld dat Zenega nog steeds gesproken werd over Mauritanië en Senegal Noord tot na de Zenegas verloor een oorlog tegen de Arabisch-sprekende Hassaniya dialect Maqil Arabische in de 17e eeuw. Na de nederlaag Zenega taal werd actief ontmoedigd overwegende Hassaniya werd bevorderd.
Descendants of the Classical Arabs
Toch zijn er een paar die nog steeds vastklampen aan de Zenega taal als een symbool van culturele onafhankelijkheid en identiteit. Een Hassaniya gezegde luidt dat "een Moor die spreekt Zenega geen Zenagui (een lid van de dienaar klasse)."
Zo waar, omdat de Zenegas waren niet iemands zondebok. Ze blijven een van de meest belangrijke verleden stuwende krachten van de geschiedenis van de moderne wereld.
De Lamtuna tribale groep opgericht Ouadagoust, een van de handel terminals van de trans-Sahara handel route en een van de meest gevierde steden van de Bilad-al-Sudan, of Moorse Soedan. Ze zich bekeerden tot de islam in de 9e eeuw.
Over het jaar 1040 na Christus wordt gezegd dat een bepaalde Sanhajalese Lamtuna genaamd Yahaya ibn Ibrahim ging op bedevaart en bezocht vele heiligen steden van het Moorse-islamitische wereld, met inbegrip van Mekka, Kairoun - Tunesië, Cairo en Damascus. Op deze reis, met name het deel in Kairoun, ontmoette hij een mystieke openbaring dat hij was voorbestemd om te worden gebruikt om opnieuw op te bouwen de Moorse Rijk. Hij werd opgeleid voor deze nieuwe rol door de vele mystici en zieners van de vele beroemde spirituele centra en universiteiten op Kairoun.
Hij werd vervolgens gevraagd om terug te keren naar West-Afrika om te trainen en een nieuw leven ingeblazen lichaam van bewuste Moorse godsdienstleraar te verhogen / strijders die zou de opvallende tak van de revolutie, die was voorspeld dat hij zou leiden vormen. Hij keerde terug naar huis met een nieuwe visie en een nieuw netwerk van sociaal-religieuze activisten. Een van hen heette Abdallah ibn Yasin.
Abdallah ibn Yasin was doordrenkt vol met revolutionaire ijver en een historisch besef van het doel en de plaats. Hij was een mysticus en sociaal-religieuze visionair die formeel behoorde tot de Maliki school van de soennitische tak van de islam. Hij stond bekend als een asceet, strikt en gestructureerd in zijn dagelijkse gewoonten.
Hun ietwat veeleisend kijk op het leven en de interpretatie van de islam werd alom verworpen door de Lamtunas die aarzelde niet om het duo van Yahaya ibn Abdallah ibn Ibrahim en Yasin verpakking te sturen naar een ander gebied in de woestijn met hun Maliki-school Koran interpretaties.
Kort na hun uitzetting door de Lamtunas, de revolutionaire duo van Yasin en Yahaya verplaatst naar een eiland op het bovenste gedeelte van de rivier de Niger en bouwde een training school of "Rabit" zoals verwoord in het Arabisch. Yahaya ibn Abdallah ibn Ibrahim en Yasin, uitgevoerd op hun moeilijke taak van de heropleving van de bewustwording van de Moren van zijn directe omgeving, tot een erkenning van een gevoel van hun oorsprong en potentie.
Ze predikten een strikte opvatting van het leven, en bevorderd de kennis van de geschiedenis, astrologie, de wetenschappen, geneeskunde, mysticisme, evenals de militaire en vechtsporten. De afgestudeerden van hun school werden bekend als Murabitum, een genuanceerd naam die mogelijk betekent het geleerde Moren, of geleerd en heilige islamitische strijders.
Nasaradin
In West Afrika wordt het baobab genoemd en in Oost Afrika mbuju
In heel West-Soedan komt men in de verschillende steden of wijken genoemd Nasr of Nasara, dwz Nasareth het land van Nasarenes. Meestal die districten waren op een bepaald punt in de geschiedenis een nederzetting van een groep Afrikanen die gezamenlijk geoefend wat er komen te staan knkown als de Nasarene cultuur. Er is een Nasreth in Ethiopië, en er is een district van Nasr in de Nassarawa (Nasarene) Staat van het moderne Nigeria. Evenzo waren er diverse Nasar nederzettingen in het hedendaagse Mali, Mauretanië, Senegal en Niger. Het is alleen in Afrika dat een steden en districten genaamd Nasr tijd en weer vindt.
De Nasarene cultuur is dus een eeuwenoude Sahara Afrika orde die leefregels premeated sommige culturen van de Noord-Oost-Afrika met inbegrip van het oude Israël en Arabië. Deze groep en haar riten zijn goed bekend in de boeken van de Bijbel en de Koran van deze beroemde verhalen als het leven en de dood van Samson.
De Nasarenes waren personen gewijd hetzij vanaf de geboorte of door persoonlijke inzet voor de uitoefening van universele principes van waarheden en rechtvaardigheid. Ze meestal eindigen als wijze mannen, meester van de natuurlijke en wetenschappelijke wetten, en zeer goed geïnformeerde geleerden van de geschiedenis en spiritualiteit. Zij waren vaak de laatste lijn van verdediging van de beginselen van evenwicht en gerechtigheid. Vaak veel Nasarenes droeg de dreadlocks natuurlijk haar coiffure, want het was een symbool dat past bij hun nadruk op natuurlijke spiritualiteit, in tegenstelling tot sommige menselijke vernuft.
Deze bijzondere ras van de heilige mensen waren wijdverbreid in traditioneel Afrika voor de verspreiding van de islam. Sommigen hebben beweerd dat zij een order zo oud als het leven zelf met Melchizadek de beroemde eeuwig levende Priester van het boek Genesis als zijn stichter.
Nasarene cultuur als zodanig is een overblijfsel van het oude Afrika, die als gevolg van de levendigheid en kracht van haar filosofische principes is goedgekeurd door alle tinten en kleuren van godsdienst en nationaliteiten. Het is een orde van spirituele meesters niet bijzonder verbonden met enige religie of organisatie.
Nasarenes zijn een ruwe equivalent van een Leviet-achtige priesterlijke om gewijd aan het bewaken en bevorderen van waarheid en gerechtigheid en het houden van het evenwicht van de rechtvaardigheid. In de wereld van vandaag, zou de Nasarenes vergelijkbaar zijn met vele aspecten van de Rastasfari filosofie en redeneren kader.
Nasarene cultuur was een deel van de Lamtuna cultuur van West-Soedan. Het was niet verwonderlijk dat veel praktiserende Christenen werden geteld als Stauch aanhangers van Ibrahim en Yasin.
Onder de prominente Corps en gelederen van de studenten, docenten en martial kunstenaars die een rally rond en begeleid Ibrahim en Yasin op hun veranderende wereld missie, een gevonden Murabitums of de Marabouts, en de Nasarenes. Yasin was de ideoloog van de groep overwegende Yahaya ibn Ibrahim werd de militaire organisator.
Uitbreiding
Vanaf het jaar 1053, de Almoraviden beweging van de Sanhajas begon uit te breiden van haar grondgebied in de grensgebieden tussen heden Mauritanië en Senegal. Hun eerste honk was de Noord-Senegalese stad Tekrur.
De beweging voornamelijk gebruikt leraren en genezers hun sociaal-politieke filosofie te verspreiden. Echter wanneer hun brethrens werden bedreigd door de lokale autoriteiten, de marabouts of de Almoraviden waren meer dan bereid te confronteren en vaak meer dan een wedstrijd voor de lokale autoriteiten, die waren verzwakt de hele Moorse Rijk door corruptie en corruptie.
De Sanhajalese Trinity - Yahaya ibn Ibrahim, Abdallah ibn Yasin en Abubakar ibn Umar:
In 1054 de Almoraviden beweging had genomen Sijilmasa aan de noordelijke eindpunt van de trans-Sahara handel route en in 1055 namen ze Aoudaghost aan de zuidkant.
Yahaya ibn Ibrahim werd gedood in een gevecht in 1056 en Abdallah ibn Yasin benoemde zijn broer Abubakar ibn Umar als opvolger. Abubakar doorgegaan met de verheerlijking van het middeleeuwse rijk van de Sanhajas van Senegal speer-onder leiding van de Almoraviden beweging.
Het kader van Abubakar de Almoraviden van Sanhaja geveegd door het Atlas gebergte regio's van Marokko, en al snel in contact kwamen met de Berghouata tak van de Zenatas van de centrale Marokko.
Yoruba
Na een hevig gevecht met de lokale autoriteiten werd de Berghouatas heersende klasse onderworpen maar niet voordat ze erin geslaagd waren in het doden van Abdallah ibn Yasin de grote ideologische kracht van de snel groeiende West-Afrikaanse gebaseerd Sanhaja Rijk van de zogenaamde Black-a-Moors.
Yoruba
Na de dood van Yasin, Abubakar ibn Umar werd zowel de ideologische als de militaire leider van de Sanhaja Rijk, voorbestemd om een van de grootste Afrikaanse Empires ooit opgericht en vaak twijfelachtig beschreven als gewoon "de Almoraviden dynastie" door hedendaagse historici worden. De Sanhaja beweging van de Almoraviden opgebouwd een nieuwe politieke netwerk waar de vorige was vervallen, bouwden zij een nieuwe maatschappij, een nieuwe staatsvorm, en een nieuwe staat. Ze creëerden een groot rijk, zeker een van de grootste geografische politieke hegemonie vastgesteld door een zogenaamde "sub-Sahara" Afrikaanse omkleed.
Zoals de Sanhajas uitgebreid hun bereik, de hoofdstad van het rijk bleef in Tekrur, een stad die diende als de geestelijk-culturele brandpunt van alle ware Sanhajas. In 1061, Abubakar, een natuurlijke mysticus en intellectuele besloot terug te keren naar de Tekrur en geconcentreerd de rest van zijn leven op een studie van de natuur en mystici. Formeel bleef hij te spreken en de beweging en de opkomende rijk van binnenuit Moorse Soedan of de huidige zogenaamde West-Afrika, maar de meeste van zijn actieve krachten hij overgeplaatst naar anderen te sturen.
Abubakar ibn Tashfin
Verdere verspreiding van de filosofie van de Marabout verkeer en de daaruit voortvloeiende militaire expedities van zijn achtergelaten in de handen van neef Abubakar, een van de kopstukken van de Almoraviden de naam Yusuf ibn Tashfin.
Tashfin, die vervolgens werd gebaseerd in Marokko dan de rol van vice-Roy, werd de de-facto leider van de beweging. Hij bleef een koninklijke eerbetoon van trouw aan zijn neef Abubakar betalen tot de dood van de laatste.
Yusuf ibn Tashfin werd beschreven door Ali ibn Abd Allah in Roudh el-Kartas als "Brown in kleur, middelbare lengte, dun, klein baardje, zachte stem, zwarte ogen, rechte neus, slot van Mohammed die op de top van zijn oor, wenkbrauwen toegetreden, wollige haren "
In 1062, Yusuf ibn Tashfin stichtte de stad Marrakeshi (betekenis van de stad Keshi / Kushi, ter ere van de zwarte Afrikaanse Moorse bouwers en eigenaren van de stad). Vanwege de groeiende macht van zijn militaire dapperheid en materiële rijkdom, trad hij op met een toenemende onafhankelijkheid van het rijk kapitaal in Tekrur. Hoewel hij nog steeds beloofd nominale trouw aan zijn huis hoofdstad, hij snel geconsolideerde de basis van deze toenemende macht in zijn nieuw gebouwde hoofdstad van Marrakeshi.
Yakub Al-Mansoer
Grootste van de Moorse heersers VAN SPANJE (1149-1199)
Yakub IBN Yusuf, beter bekend als Al-Mansoer, was de bekwaamste en meest krachtige van de Moorse heersers die Spanje gedomineerd 500 jaar.Hij was ook een van de meest verlichte, meest rechtvaardig en grootmoedig.Zijn naam, Al-Mansoer, betekent "De Invincible '.Dit was geen opschepperij.Hij versloeg al zijn vijanden en verloor nooit een gevecht.
Net als bijna alle heersers van Marokko had hij een neger stam.Niet alleen was zijn vader Yusuf van Negro afkomst, maar zijn moeder was een onvermengd neger vrouw, een slaaf, waarschijnlijk meegenomen uit Timboektoe of Senegal.Ali ibn-Abd Allah, gevierd Moorse historicus, schreef in 1326, zegt in zijn Roudh el Kartas (Geschiedenis van de heersers van Marokko), "Hij was de zoon van een neger vrouw, die was gegeven aan zijn vader en hij werd geboren in het huis van zijn grootvader, Abd el Mumen. "Mansur kwam op de troon toen zijn vader werd gedood, terwijl besieging Santarem, Portugal, in x I84.Hij zwoer een grote eed van wraak voor de dood van zijn vader, maar de interne problemen met de Almoraviden, de dynastie die zijn familie, de Almohaden, had verdreven van de troon, hield hem in Afrika.
Eindelijk hebben versloeg de Almoraviden en hun bondgenoten, de Arabieren, verzamelde hij een leger voor de invasie van Spanje en Portugal en in 1189, met 10.000 van zijn geduchte ruiterij en voetvolk, landde hij op Algeciras, Spanje.Marching op Santarrm, het toneel van de dood van zijn vader, hij vernietigd, en de voortzetting van Lissabon, veroverde die stad.Horen dat de Almoraviden had gebruik gemaakt van zijn afwezigheid om weer rebel, keerde hij terug naar Afrika, beladen met buit en christelijke gevangenen, 3000 van hen waren jonge vrouwen en kinderen.Bij zijn komst, maar de leider van de rebellen, Yahya, vluchtte naar de Sahara woestijn.
De christenen van Spanje, die waren blanken, meestal van Germaanse afkomst, het horen van de nieuwe opstand in Afrika, begonnen met een all-out aanval op de Moorse koninkrijken in Spanje. Geholpen door de Engels kruisvaarders die op weg waren naar Palestina, zij geveegd door Andalusië en andere nabijgelegen regio's, het vastleggen van Silves, Beja, Vera, en andere steden. Mansur, op deze, landde in Spanje in 1191 en opnieuw versloeg de christenen. Chaining ze vijftig bij vijftig, nam hij een groot aantal van hen om te worden verkocht als slaven in Afrika. Bij zijn terugkeer daar, werd hij getroffen door koorts, en de christenen, denken dat de tijd gunstig, verzamelde een immense leger, geholpen door de kruisvaarders, de Moren verdrijven van het schiereiland eens en voor altijd.De drie belangrijkste leiders waren Alphonso IX, koning van Lern, in opperbevel, Alfons III van Castilië, en Sancho I van Portugal.De christenen, het winnen van de overwinning na de overwinning naderde Algeciras aan de Middellandse Zee.Alphonso, het gevoel er zeker van dat Moorse overheersing was nu op zijn einde in Spanje, stuurde een boodschap van verzet naar Mansur.
"Als het te moeilijk voor u om te komen naar Spanje," hoonde Alphonso, "Stuur mij genoeg schepen en kom ik naar Afrika om daar te verslaan. "Mansur teruggestuurd in allerijl, "We zijn naar Spanje te komen! Wij komen met een leger dat zal je leren een les. Wij zijn van plan om u te jagen uit Spanje, ontaard en vernederd. "Mansur zijn afgezanten gestuurd over zijn uitgestrekte domeinen, die zich uitstrekte van de Atlantische Oceaan over de lengte van Afrika om de grenzen van Egypte, om te komen tot de hulp van de islam. Ze kwamen in grote aantallen en waren van alle "rassen" en in 1194 voer hij uit Alcassar en landde in Algeciras, Spanje.
Alphonso, met een leger van 300.000, een van de uitgebreidste ooit geassembleerd tot die tijd, wachtte hem in de buurt van het fort van Alarcos op de vlakten van Zalacca, waar in 1086, 108 jaar eerder, een Almoraviden neger heerser van Marokko, Yusuf ben Tachfin , had vernietigd andere grote christelijke leger onder Alphonso VI.(Zie "Yusuf I, Sultan van Afrika en Veroveraar van de Champions van het christendom.") Mansur marcheerde om Zalacca te Alphonso ontmoeten en verloor geen tijd in het geven van hem de strijd.
Mansur, net als Yusuf voor hem, zijn toevlucht tot de strategie.Gevoel zeker van dat Alphonso zou zijn chef aanval op dat deel van de Moorse leger, waar de koninklijke normen zijn (want dat was waar Mansur zou zijn) direct, hij verplaatst een andere commandant, zijn oom, naar die plaats en ging naar een ander zichzelf .Ook plaatste hij een aantal van zijn mannen in een positie af te snijden van de terugtocht van een mogelijke christelijke kracht komen in de richting van de koninklijke standaarden.
Alphonso deed precies wat Mansur had vermoed.Het selecteren van 10.000 van de elite van zijn ridders, gaf hij hen de eer van het tekenen eerste bloed en brengen Mansoer een captive. Ingekapseld in hun heldere harnas en gemonteerd op vurig paard, stel lansen, ze vegen neer op de Moren. Maar Mansoer mannen stonden stevig, en de dosering in op de christelijke ridders, verlamden hun paarden en snijd de renners aan stukken.Alphonso gaf het bevel voor een algemene vooruitgang en zijn enorme leger veegde neer op de vijand, de beat van zijn trommels en de zwerver van zijn mannen en paarden schudden van de grond als een aardbeving. Maar nogmaals de Moren hielden hun grond en vochten terug met ongelooflijke woede en fanatisme, schreeuwen, "Er is geen andere God dan God en Mohammed is zijn profeet! God alleen onoverwinnelijk is! "Voor uren de christenen probeerden te doorboren hun gelederen tevergeefs.Ze waren terug en weer geschoven totdat hun terugtocht werd een smadelijke vlucht.
Alphonso, gewond, vluchtte naar Toledo, terwijl de overgebleven edelen van zijn leger zochten hun toevlucht in de vesting van Alarcos waar Mansur belegerde hen en dwong hen zich over te geven.Het aantal gedode christenen was immens. De schatting varieert.Sommige historici zeggen dat 30.000, anderen zo hoog als 146.000. Makkari, Arabische historicus, geeft dit laatste cijfer.Wat de buit, zegt hij dat sommige auteurs zeggen 158.000 tenten, 80.000 paarden, 100.000 ezels, 400.000 ezels, 60.000 harnassen - "terwijl het geld en de sieraden werden buiten beschouwing gelaten."Mansur gereserveerd 5 procent van de buit voor zichzelf en gaf de rest aan zijn mannen. Gaan naar Sevilla, Spanje, Mansoer maakte dat zijn hoofdkwartier en daarna veegde het noorden het vastleggen van de belangrijkste christelijke bolwerken van Calatravas, Guadalajara, Madrid, Salamanca en Toledo, waar Alphonso en zijn familie hadden hun toevlucht.Afsnijden van alle water-en leveringen uit Toledo, was hij op het punt om de stad te vernietigen bij Alphonso's moeder, vrouw en kinderen kwamen om Mansur de lijnen te bedelen om genade, tranen in hun ogen. Mansur, royale altijd, niet alleen willigde hun verzoek in, maar stuurde ze terug beladen met rijke geschenken.Als voor de 24.000 christelijke gevangenen die hij had gevangen op Alarcos, zette hij hen vrij ook.Mansur verklaarde op zijn sterfbed, echter, dat deze nobele daad had een van de drie fouten van zijn leven geweest, omdat de christenen bevrijd had gemaakt van zijn vriendelijkheid te houden in de strijd tegen hem.
Met het grootste deel van Spanje en Portugal in zijn macht, hij gaf aan de christelijke pleidooien voor een wapenstilstand van tien jaar, en terug te keren naar Afrika begon te mediteren op een project dat hij lang in gedachten had: de invasie van Egypte. Maar voordat hij kon zijn plannen in gang gezet overleed hij op 20 maart 1199, op de leeftijd van vijftig en in het vijftiende jaar van zijn regering. Mansur was niet alleen een groot organisator en een militair genie, maar een beschermheer van de kunsten en een liefhebber van rechtvaardigheid.De voornaamste deugd van een koning, hij zou zeggen, was rechtvaardigheid en een koning die niet heeft plaatsgevonden voor het eerst werd als "een wolk die geen regen brengt.
"Op komt naar de troon van zijn eerste daad was om grote hoeveelheden voedsel te verdelen aan de armen."Een rijke man die geen liefdadigheid in praktijk brengen", zei hij, "is als een boom die geen vrucht draagt."Hij heeft ook bevrijd iedereen die ten onrechte werden vastgehouden in de gevangenis en hervormde de wetten om te voorkomen dat anderen zo gehouden.Hij grotere salarissen en pensioenen gaf aan de heilige mannen en begon een uitgebreid programma van openbare werken, verbouwing steden en bouwen van moskeeën, scholen, ziekenhuizen, en aquaducten.Hij bouwde de stad van Rabat, nu hoofdstad van Marokko, Alcassar, nabij Sallee, Mansura en andere steden.Hij bouwde ook de beroemde Kasbah van Marokko als de Giralda, een van de grootste monumenten van de Moorse overheersing in Spanje, bij Sevilla.Het was de aanzet gegeven door Mansur die hebben geleid tot een dergelijke onsterfelijke exemplaren van architectuur als de moskee in Cordoba, en het Alhambra en de Generalife in Granada.
Ali ibn-Abd Allah, veertiende-eeuwse historicus, zegt van hem: "Zijn regering was opmerkelijk voor de rust, de veiligheid, de overvloed en de welvaart die overal heerste .... Zijn regering was uitstekend, hij verhoogde de schatkist; zijn macht was verheven, zijn daden die van een de meest nobele heerser, zijn religie was oprecht en diep;. en hij was een groot weldoener van de islam "Biographie Universelle zegt dat hij 'de mooiste en de meest krachtige van de islamitische heersers "omdat de kaliefen van Bagdad.In feite, de grote Saladin, Sultan van Egypte, Palestina en Syrië, een beroep op hem voor hulp tegen de kruisvaarders, vermeende wiens motief was om gratis 'het graf van Christus "van de islam.Mansur was niet alleen de meest machtige heerser in het Westen, dat wil zeggen van Afrika, Europa en Oost-Azië - maar in zijn tijd waarschijnlijk in de wereld.Zijn kindgom strekte zich uit van de Atlantische Oceaan langs de Middellandse Zee tot aan de grenzen van Egypte en opgenomen Mauretanië, Marokko, Algerije, Tunis, Tripoli, de Balearen en de meeste van Spanje en Portugal.Een van de bekendste uitspraken Mansoer was, "Niets ademt zo lief een geur als het dode lichaam van een vijand, en vooral een verrader."Door de grote rijkdom bracht hij in Marokko en zijn beschermheerschap van de kunsten die hij vaak wordt genoemd "De Gouden."Maar om de gewone mensen, die dol op hem en herhaalde zijn woorden, werd hij bekend als "The Black Sultan."
Black African Moors of The Great Senegal Empire Pt 1– by Jide Uwechia
“Zenaga/Sanhaja tribe: Berber tribe of southern Morocco, Mauritania and Senegal who gave their name to modern Senegal, their original homeland. They formed one of the sub-saharan tribes of Berbers which, uniting under the leadership of Yusef bin Tashfin, crossed the Sahara and gave a dynasty to Morocco and Spain, namely, that of the Almoravides. The Zeirid dynasty which supplanted the Fatimites in the Maghrib built the city of Algiers was also of Zenaga origin .
Zenaga: dialect of Berber spoken in southern Morocco and on the banks of the lower Senegal, largely by the negro population.”
http://encyclopedia.jrank.org/YAK_ZYM/ZENAGA_SANHAJA_SENAJER_.html
Sanhaja is the name of a group of Africans who live on the Saharan fringes of the present day Senegal. They are one of the so-called black people or the subsaharans or the tropical Africans. Historically, they are one of the Berber tribes who constituted the main thrust of the Moorish conquest and civilization of Europe.
Reference is made to their phenotype so that it is immediately obvious that we are re-visiting the great history of an unambiguously so-black nation in West Africa. It will be shown here that the place known as West Africa today, is indeed the old heartland of the Moorish Empire which spread on from there to Morocco, Algeria, Tunis, Egypt to Spain, Italy, Palestine, even as far east as India and Indonesia where Moorish descendants still identify themselves by the Moorish designation.
The Sanhaja group has many branches which are spread out between the Senegal and the Niger rivers in West Africa, and north up to the Atlas Mountains of Morocco in south and central regions. Yet without doubt, the Sanhajas were concentrated in the areas where the pseudo-intellectuals of the western media and academia describe as “sub-Saharan region” of Africa.
The Zenega branch of the Sanhajas are among the earliest settlers of Mauritania. In the past the Zenegas used to occupy the entire country of Mauritania as their dialect was the language spoken throughout the country. Historical events, lost wars, and hegemonic practices of usurpers have contrived to push the Zenegas out of a good part of their major haunts. Today, they still live in the Sahara deserts but more southerly positioned. They presently occupy the areas between Senegal and south Mauritania.
History records that in the 9th century AD the kingdom of Masufa and the kingdom of Lamtuna formed an alliance that created Mauritania. Those founder kingdoms of Mauritania were Sanhaja-related groups.
Tilani was the prime mover of this Sanhaja alliance which created Mauritania. Sanhajalese-Mauritania struggled in its early days as it competed against the other existing kingdoms of the West African region of the Moorish Empire sometimes called Bilad-al-Sudan, or Moorish Sudan. Bilad-al-Sudan meant to the Arabic-writing historians who used that term, the various Kingdoms of Sudan which had a ruling political network of the Moorish dynasties. This area covered North and West Africa.
The then Sanhajalese-Mauritania flourished for a brief 100 years before it fell apart in the 11th century. Yet from the remnant of the part of the defunct empire, another group of Sanhajas began organizing what was to become one of the most fascinating Empires that came out of West Africa which history is never told anymore.
Zenega Language
The Zenega language is named after the Mauritanian branch of the Sanhajas. It is a Berber language spoken by more than 200 groups between Senegal and Mauritania. It is said to represent the most divergent branch of the Berber language.
Some argue that the present day name of Senegal derived from the name “Zenega” which itself is a derivative of the word Sanhaja, hence the title of this write-up “the Sanhajalese Empire”. The ancestors of the modern day “Senegalese” are the old “Zenegalese” or the Moorish “Sanhajalese” of famed history.
Zenega language came under its first pressure when the Fatmids dynasty, another Sanhaja group which had set up a caliphate covering Algeria, Tunisia, Libya and Egypt, had wreaked a revenge on their other Sanhaja brethrens (the Zirid Dynasty who ruled as surrogates in the areas arouund modern Tunisia and Algeria) in the Maghreb.
The Zirids had converted to a different Islamic sect and consequently sought to dissociate from the Fatmid Caliphate. The Fatmid Dynasty ruler of the Caliphate sent in a major wave of Arabic speaking Bedouin refugee-settlers from Arabia and Yemen to disrupt and change the demographic ratio of that region in order to cripple it politically. These newer settlers were from the Beni Hilal Arab tribes of Yemen. They were Muslims as well but they had nothing to do with the conquest of Europe.
In spite of the demographic shift, the original Berber language was so rooted that Zenega was still spoken all over Mauritania and Northern Senegal until after the Zenegas lost a war to the Arabic-Hassaniya dialect speaking Maqil Arab in the 17th century. After the defeat Zenega language was actively discouraged whereas Hassaniya was promoted.
The new ruling elites also forbade the bearing of arms among the Zenegas. Their status was reduced from the original lords of the land to a servant class. They were encouraged to seek careers as Islamic scholars or locked into a never-ending cycle of dependency and servitude.
Presently the Zenega language is gone past its days of glory. The few speakers are either bilingual, with Hassaniya-Arabic being the main language of communication.
Yet there a few who still cling to the Zenega language as a symbol of cultural independence and identity. A Hassaniya proverb goes that “a Moor who speaks Zenega is not a Zenagui (a member of the servant class).”
So true because the Zenegas were not anybody’s whipping boy. They remain one of the most important past prime movers of the history of the modern world.
The present day Zenega-derived Sanhajas are the descendants of great legacy. Their ancestors were among the most important players in the list of founders of the so-called western civilization. In the next section we shall see just why this is so true.
The Almoravids – Holy Warriors of the Moorish Sanhajalese Empire
The word Almoravids is a poor European transliteration of the African word Al-Murabitum. It describes a learned and righteous Moorish warrior.
After the decay of the Sanhajalese empire of Mauritania in the West Africa, a vacuum occurred which had to be filled. The empire had splintered to its various component parts. Tribal groupings again roamed the desert and the most powerful was the Sanhaja-related Lamtuna tribe who were the main force behind the late Sanhajalese-Mauritania Empire.
The Lamtuna tribal grouping founded Ouadagoust, one of the trade terminals of the trans-Saharan trade route and one of the most celebrated cities of the Bilad-al-Sudan, or Moorish Sudan. They converted to Islam in the 9th century.
About the year 1040 A.D it is said that a certain Sanhajalese Lamtuna named Yahaya ibn Ibrahim went on pilgrimage and visited many holies cities of the Moorish-Islamic world, including Mecca, Kairoun – Tunisia, Cairo and Damascus. On this trip, especially the part in Kairoun, he encountered a mystical revelation that he was destined to be used to re-construct the Moorish Empire. He was schooled for this new role by the many mystics and visionaries of the many famous spiritual centers and Universities at Kairoun.
He was then asked to return to West Africa to train and raise a revived body of conscious Moorish religious teacher/warriors who would constitute the striking arm of the revolution which it was prophesied that he would lead. He returned home with a new vision and a new network of socio-religious activists. One of them was called Abdallah ibn Yasin.
Abdallah ibn Yasin was infused full with revolutionary zeal and a historical sense of purpose and place. He was a mystic and socio-religious visionary who formally belonged to the Maliki school of the Sunni branch of Islam. He was known to be an ascetic, strict and structured in his daily habits.
Their somewhat demanding view of life and interpretation of Islam was rejected widely by the Lamtunas who did not hesitate to send the duo of Yahaya ibn Ibrahim and Abdallah ibn Yasin packing to some other area out in the desert with their Maliki-School Koranic interpretations.
Shortly after their expulsion by the Lamtunas, the revolutionary duo of Yasin and Yahaya moved to an Island on the upper section of the River Niger and built a training school or “Rabit” as expressed in Arabic. Yahaya ibn Ibrahim and Abdallah ibn Yasin, carried on their difficult task of reviving the awareness of the Moors of his immediate vicinity, to a recognition of a sense of their origin and potentiality.
They preached a strict view of life, and promoted the knowledge of history, astrology, the sciences, medicine, mysticism, as well as military and martial arts. The graduates of their school were to be known as Murabitum, a nuanced name which possibly meant the learned Moors, or learned and holy Muslim warriors.
Nasaradin
All over Western Sudan one comes across different cities or districts named Nasr or Nasara, i.e. Nasareth the country of Nasarenes. Usually those districts had been at some point in history a settlement of a group of Africans who collectively practiced what has come to be knkown as the Nasarene culture. There is a Nasreth in Ethiopia, and there is a district of Nasr in the Nassarawa (Nasarene) State of modern Nigeria. Similarly there were various Nasar settlements in modern day Mali, Mauretania, Senegal, and Niger. It is only in Africa that one finds towns and districts named Nasr time and again.
The Nasarene culture is thus an age old Saharan African order which precepts premeated some cultures of the North East Africa including ancient Israel and Arabia. This group and its rites are well known in the books of the Bible and Koran from such famous tales as the life and death of Samson.
The Nasarenes were persons dedicated either from birth or by personal commitment to the pursuit of universal principles of truths and justice. They usually end up as wise men, master of natural and scientific laws, and very knowledgeable scholars of history and spirituality. They were often the last line of defence for the principles of balance and righteousness. Often many Nasarenes wore the dreadlocks natural hair coiffure, as it was a symbol that fit their emphasis on natural spirituality as opposed to some human contrivance.
These special breed of holy people were widespread in traditional Africa before the spread of Islam. Some have claimed it is an order as old as life itself with Melchizadek the famous ever-living Priest of the book of Genesis as its founder.
Nasarene culture as such is a relic of ancient Africa which due to the vibrancy and strenght of its philosophical principles has been adopted by all shades and colors of religion and nationalities. It is an order of spiritual masters not particularly affiliated with any religion or organization.
Nasarenes are a rough equivalent of a Levite-like priestly order dedicated to guarding and promoting truth and righteousness and keeping the balance of justice. In today’s world, the Nasarenes would be similar to many aspects of the Rastasfari philosophy and reasoning framework.
Nasarene culture was a part of the Lamtuna culture of Western Sudan. It was not surprising that many practising Nazarenes were counted as stauch supporters of Ibrahim and Yasin.
Among the prominent corps and ranks of the students, teachers and martial artists who rallied round and accompanied Ibrahim and Yasin on their world changing mission, one found Murabitums or the Marabouts, and the Nasarenes. Yasin was the ideologue of the group whereas Yahaya ibn Ibrahim became the military organizer.
Expansion
From the year 1053, the Almoravid movement of the Sanhajas began to expand from its territory in the border areas between present day Mauritania and Senegal. Their first base was the Northern Senegalese town of Tekrur.
The movement mainly used teachers and healers to spread their socio-political philosophy. However whenever their brethrens were threatened by local authorities, the marabouts or the Almoravids were more than willing to confront and often more than a match for the local authorities who had been weakened throughout the Moorish Empire by venality and corruption.
The Sanhajalese Trinity – Yahaya ibn Ibrahim, Abdallah ibn Yasin and Abubakar ibn Umar:
In 1054 the Almoravid movement had taken Sijilmasa at the northern terminus of the Trans-Saharan trade route, and in 1055 they took Aoudaghost at the southern end.
Yahaya ibn Ibrahim was killed in a battle in 1056 and Abdallah ibn Yasin appointed his brother Abubakar ibn Umar as the successor. Abubakar continued the aggrandisement of the medieval empire of the Sanhajas of Senegal spear-headed by the Almoravid movement.
Under Abubakar the Almoravids of Sanhaja swept through the Atlas Mountain regions of Morocco, and soon came into contact with the Berghouata branch of the Zenatas of central Morocco.
After a fierce fight with the local authorities, the Berghouatas ruling class was subjugated but not before they had succeeded in killing Abdallah ibn Yasin the major ideological force of the rapidly expanding West African based Sanhaja Empire of the so called Black-a- Moors.
Following the death of Yasin, Abubakar ibn Umar became both the ideological as well as the military leader of the Sanhaja Empire, destined to become one of the greatest African Empires ever established and often dubiously described as just “the Almoravid dynasty” by contemporary historians. The Sanhaja movement of the Almoravids built up a new political network where the previous ones had decayed, they built up a new society, a new polity, and a new state. They created a great empire, surely one of the largest geographical political hegemony established by a so-called “sub-Saharan” African based state.
As the Sanhajas expanded their reach, the capital of the empire remained in Tekrur, a city which served as the spiritual-cultural focal point of all true Sanhajas. In 1061, Abubakar, a natural mystic and intellectual decided to return to the Tekrur and focussed the rest of his life on a study of nature and mystics. Formally, he continued to rule and direct the movement and the emerging empire from inside Moorish Sudan or today’s so-called West Africa but most of his active powers he transferred to others.
Abubakar ibn Tashfin
Further spread of the philosophy of the Marabout movement and resulting military expeditions of were left in the hands of Abubakar’s cousin, one of the leading lights of the Almoravid named Yusuf ibn Tashfin.
Tashfin, who was then based in Morocco then assumed the role of Vice-Roy, became the de-facto leader of the movement. He continued to pay a royal tribute of allegiance to his cousin Abubakar until the death of the latter.
Yusuf ibn Tashfin was described by Ali ibn Abd allah in Roudh el-Kartas as “Brown in color, middle height, thin, little beard, soft voice, black eyes, straight nose, lock of Muhammad falling on top of his ear, eye brow joined, wooly hair”
In 1062, Yusuf ibn Tashfin founded the city of Marrakeshi (meaning the city of Keshi/Kushi, in honour of the black Moorish African builders and owners of the city). Due to the growing sway of his military prowess and material wealth, he acted with increasing independence from the empire capital in Tekrur. Although he still pledged nominal allegiance to his home capital, he quickly consolidated the base of this increasing power in his newly built capital city of Marrakeshi.
Empire Pt 2 – by Jide Uwechia
Dreadlock Moorse Algemeen Of Rome: Oude Buffalo Soldier - Jide Uwechia
De Iberische Moorse vluchtelingen van de Hausa City-staten van het huidige Nigeria - door - Jide Uwechia
De Afrikaanse stichting van het moderne Spanje 1 - Afrikaanse Koningen van Spanje - By - Jide Uwechia
zie ook:
awora.blogspot.comniemand wil zwart zijn maar eigen....
zie ook;
.1....... http://dederdekamer.blogspot.com/
.2..... http://afrikablack.blogspot.com/
.3...... http://negroelite.blogspot.com/
.4...... http://blackmoro.blogspot.com/
.5..... http://darktreu.blogspot.com/
.6..... http://surinamereveu.blogspot.com/
.7....... http://ricorozy.blogspot.com/
.8.... http://royaltysecretintride.blogspot.com/
.9.... http://blackvikingen.blogspot.com/
.10... http://awora.blogspot.com/
.11.... http://royaltysecretintride.blogspot.com/
